Afgelopen weekend heb ik bij twee goede vrienden van mij in Belgie mogen helpen met klussen. Op vrijdagavond na een mooie rit zat in op de bank met mijn Belgische vriendin te praten over het verschil tussen Belgische horeca en Nederlandse horeca. De opmerking die zij maakte over haar teleurstelling van het voedsel wat er in een gemiddeld Nederlands restaurant geserveerd wordt zorgde dat wij in een mooie analyse kwamen van de Nederlandse manier van eten en omgaan met voedsel.
Per dag heeft een man tussen de 31 en 50 jaar gemiddeld 2700 Kcal nodig en een vrouw tussen de 31 en 50 jaar 2000 Kcal nodig. Via verschillende internetsites en aps kun je prima zien of je genoeg, teveel of te weinig kcal binnen krijgt per dag. Dit is de manier waarop wij voedsel benaderen en krampachtig proberen om wiskundig onze broodnodige energie te tanken. Ik zal hier een andere keer wat dieper op ingaan maar de tendens om iedere emotie uit voedsel weg te halen is wel een basis voor de manier waarop de totale voedsel industrie is ingericht. Voedsel moet er vooral mooi uitzien en zo langzaam aan zijn wij de kennis aan het verliezen waar ons voedsel vandaan komt en hoe er mee om te gaan.
Ik kan talloze voorbeelden geven van vlees wat er zeer onnatuurlijk uitziet, groente die dusdanig aangepast is dat de oorsprong van zowel aanzicht als smaak verdwenen is enz enz. Helaas is de horeca jaren lang meegegaan met deze trend en moet ik mijn vriendin gelijk geven omdat ook ik vaak teleurgesteld ben in de Nederlandse horeca qua bediening en het eten wat geserveerd wordt. Het eten ziet er vaak prachtig uit maar beloofd iets wat het niet waarmaakt. De basis van een goed gerecht is de kwaliteit van de producten die gekocht en verwerkt worden. Helaas zie ik vaak dat de basiskennis van de keuken zeer beperkt is en er ook weinig geinvesteerd wordt aan kennis en scholing bij het personeel. Best vreemd om te zien dat er in ieder bedrijfstak waar ik gewerkt heb verplicht workshops en opleidingen gevolgd moeten worden maar in de horeca is het blijkbaar genoeg om eenmalig een diploma te halen en zo af en toe de allerhande te lezen om op de hoogte te blijven van de trends.
Met veel plezier kijk ik zo af en toe naar het tv programma de smaakpolitie om van de ene verbazing in de andere te vallen. Waar Rob de Geus in eerste instantie wat sensatie-achtige reportages maakte is hij wat mij betreft uitgegroeid naar kwaliteit bewaker en autoriteit op voedsel gebied. Zoek maar eens naar zijn bezoek aan een koksopleiding waar de hygiene te wensen overliet. Als dat de basis is waarmee wij onze koks de keuken insturen verwacht dan ook geen wonderen. Hier zit wat mij betreft de uitdaging voor de gemiddelde brasserie's, restaurants, strandpaviljoens en overige eetgelegenheden dan ook! Niets voor niets rijden wij zo af en toe richting Brussel of Antwerpen en loven wij het eten en de cultuur die boven de rivier mist. Lekker verse mosselen eten in Zeeland of heerlijk bourgondisch tafelen in Brabant we lusten er wel pap van.
Terug naar de titel van dit blog "eten om te leven of leven om te eten?".
Bedenk dat de manier waarop wij met voedsel in het algemeen omgaan resulteert in de kwaliteit van onze horeca. Zorg voor een goede basiskennis van onze koks en de bediening. Werkgevers investeer in kennis en kunde! Stuur eens een kok naar oma om wat over eten te leren u zult verbaast zijn wat een kennis hier zit!
En als laatste stem ik voor een siesta in Nederland tussen 12:00 en 14:00 uur net als onze zuider buren Spanje, Portugal, Italie en Griekenland zodat er goed en lekker gegeten kan worden. Dit heeft een bijkomend voordeel omdat de concurrentiepositie van alle landen in 1 klap gelijk met worden en dat scheelt weer in deze tijd van crisis. Ik weet zeker dat we dan mijn Belgische vriendin over een jaar kunnen meenemen naar een restaurant en trots een bord met eten voorzetten.
links: http://www.robgeus.nl/,http://www.gezond-dieet-afvallen.nl/hoeveel-calorieen-per-dag.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten